سنڌي ورچوئل لائبرري

جڏهن ڳالهه ڪهڙي به ڪنهن سان ڪجي،

خدا جو رکي خوف سچ چئي ڏجي.

سدائين اوهين واٽ سچ جي هلو،
اَٿَوَ سچ چوڻ ۾ بلاشڪ ڀلو.

عقل ۾ اڪابر جي آهيو اوهين،

نه ڏيو ڪوڙ کي جاءِ جيءَ ۾ توهين.

نه هرگز گڏيو ڪوڙ کي ساڻ سچ،
جڳائي ملائڻ نه ماڻڪ سان ڪچ.

اَٿوَ ڪوڙ ڪاغذ جي ٻيڙيءَ مثل،

نه جا بار کڻندي نه سهندي اڇل.

ٿيو ڪوڙ ڪنهن جو جي پڌرو ادا،
ته ڪوڙوَ پيو ليکبو او سدا.

سچيون پوءِ ڪهڙيون به ڳالهيون ڪري،

ته ڀي هرڪو چوندس پري ٿي پري.

مٺو ٿو لڳي توڙي ظاهر ۾ ڪوڙ،
حقيقت ڪري ڌوڙ جي آهي ڌوڙ.

لڳي سچ چوڻ ٿو ڏکيو پڻ اول،

مگر ان جو آخر عجب آهي ڦل.

سدائين ٿو سرهو گذاري سچار،
سدا آهه ڪوڙو خراب ۽ خوار.

ڪري ٻاجهه پنهنجي سچي تي ڌڻي،

ملي آبرو پڻ سچي کي گهڻي.