سنڌي ورچوئل لائبرري

تون سَمُو، آئون گَندري، مُون ۾ عَيبن لکَ،

هِنَ منهنجي  حال جي، توکي سَڀُ پَرکَ،

ڪارڻ رَب اَلکَ، مَتان ماڱر مَٽيين.

بيت جي سمجهاڻي

                هيءُ بيت شاهه عبداللطيف ڀٽائيءَ جي رسالي جي ”سُرڪاموڏ“ مان چونڊيو ويو آهي. هن بيت ۾ شاهه سائينءَ نوريءَ  جي عاجزيءَ ۽ نهٺائيءَ جو بيان ڪيو آهي. نوري سنڌ جي حاڪم ڄام تماچيءَ کي عرض ڪري ٿي ته تون بادشاهه ۽ راڄ جو مالڪ آهين، پر آءٌ غريب مُهاڻي آهيان، مُون ۾ لکين عيب آهن، توکي منهنجي هن حال جي خبر آهي، تنهنڪري سچي ڌڻيءَ جي واسطي مون غريب کان منهن نه موڙجانءِ. مطلب ته نوري مُهاڻي، عجز ۽ نياز سان ڄام تماچيءَ کي منٿ ڪري رشتن جي پارت ڪري ٿي.

• ●●